Құрметті оқырмандар, мен сіздерге бүгін өз басымдағы жайғдайымды айтып бергім келеді. Жасым 33-те, тұрмыстамын, бір ұл, бір қызым бар.

Түсінікті болу үшін бәрін басынан бастап баяндайын. Мен колледж бітіріп, Астана қаласына жұмыс іздеп келдім. 23-жасымда тұрмыс құрып, тұңғыш ұлымды дүниеге әкелдім. Жолдасыммен дəм-тұзымыз жараспай ажырастық. Тұрмысқа шықпай тұрып-ақ ол жігіттін арақ құмар екенін білетінмін.

Күйеуім қайтыс болған. 2 қызым бар. Бірақ екеуінің мінезі екі түрлі еді. Әсия-пысық,қайсар, сәнқой. Айман-көп сөйлемейтін, өз ісін тыңғылықты атқарып, көп еркелеуді де білмейді.

Мен 40-тан асқанда 2 қыз да тұрмысқа шықты. Әсия армандаған бай жігітін тапты. Айман да тұрмысқа шығып, Астанаға кетті.

Бар қызық, Әсиядан шықты. Күйеуі екеуі бизнес ашып, өз тірліктерін жасап жүрді. Бизнес күннен-күнге өркендеп, өсе берді. Екі бала да өсіп келеді. Бір күні Әсия бизнестеріне ақша жетпей жатқанын айтып жылады. Маған "үйіңді сатып, біздің қолымызға кел, кейін бәрі орнына келген соң қала ортасынан бір бөлмелі жаңа үй алып береміз" деп уәде берді. Ана болғасын, балаң бақытты болса екен дейсің. Мен келістім. Олар үйді сатып, бизнестерін жасап жүрді. Мен де жұмысымды істеп, бірге тұрып жаттым.

Бірінші некесі сәтсіздікке ұшырағаннан кейін көптеген әйелдер қайтадан отбасын құруға қорқып қалады. Алайда тағдырдың жазуымен жүрегіңіз қалаған азаматты 40 жасыңызда жолықтырсаңыз не істейсіз? Төрт перзентінің бар екеніне қарамастан 45 жасында екінші рет күйеуге шыққан Жәмила Досқазы қыз-келіншектерге сырын айтты деп хабарлайды comode.kz 

Жәмила мен Мұхит 45 жасында әлеуметтік желі арқылы танысыпты.

Бұл уақытта Жәмиланың бірінші некесінен төрт баласы, ал Мұхиттың 17 және 19 жастағы екі қызы болған.

Жуықта Астанада тұратын анамның туған әпкесі ауруханаға түсіпті дегенді естіп, анамды алып Қарағанды қаласынан Астанаға сапар шектік. Туғаны ауырып қалды дегенді естіген соң, анам тыныш отырсын ба, алып-ұшып ауруханаға жеттік. Аллаға тәуба, Күлзат апам беті бері қарап, ауруханадан үйіне шықты.

Ішімдегі сырыммен бөліссем деймін. Мен 25 жасымда 1жасар баламмен жесір қалдым. Балам өте аурушаң болды. Айлап ауруханада жатып журдік.

"Əйелдін қырық жаны бар" деген ғой тынымсыз жұмыс істедім. Талай күндер таң атқанша Алладан жалбарынып, балам ауырғанша мен ауырайын деп жылап таңды талай атырған едім. Қаратпаған жерім жоқ, құдайға шүкір балам қазір 7 жаста. Ауруынан құлан таза айығып кетті. Жүгіріп жүріп жұмыс істеп Астанадан шағын бөлме сатып алдым. Сөйтіп араға 5 жыл салып екінші рет тұрмыс құрдым.