Жатақханада бірге тұратын Гүлжан құрбым екеуміз қалың ұйқыда жатқан едік. Бірге тұратын үшінші қыз сол күні әпкесінің үйіне қонуға кеткен. Кенет түн ортасы ауғанда шаңқылдаған азан-қазан дауыстан шошып ояндым.
Жан-жағыма қарасам, сары шашты әйел Гүлжан құрбымның төсегіне мініп алып, құрбымды шашынан жұлқылап жатыр. Сары шашты әйелдің тек денесін анық көрдім, белінен арғы бөлігі жоқ, шолтаңдаған бір пәле. Құрбым ұйқылы-ояу не өңі, не түсі екенін ажырата алмай өз-өзінен азаптанып жатыр екен. 

 

(Қымбат Қабдашқызы Орынбаеваның тозақта көрген сұмдықтары, жұмақта көрген туыстары, болашақ өмірге келетін сәбилерімен жолығуы)

Кісінің өз өлімімен өлгені қандай да болса жақсы өлім. (беймезгіл өлім шейіт) Пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с.)

Қымбат Қабдашқызы сөзін былай бастады:

– Түрлі аурулар, моральдық-этикалық деңгейдің құлдырауы, психикалық соққылар тәрізді түрлі қиыншылықтардың пайда болуы, бір қанаты әлсіреген ұшқан құс тәрізді адамзат қауымын өзінің табиғи даму бағытынан ауытқыта бастатады.

 

Польшаның Каменна-Гура қаласының тұрғыны қайтыс болып мәйітханаға жеткізіледі. Алайда ол мәйітханада оянып мекеме қызметкерлерінен көрпе сұраған.

 

Кешкілік Ерлан қалаға келе жатты. Айнала қараңғыланып барады. Қыстың қысқа күні бұлтқа оранып, қызарып батып бара жатыр. «Ертең аздап аяз болар»,- деп ойлады Ерлан.

Ойлағаннан тоңып қалды ма, бірден көлігінің жылытқышын шегіне апарып қойды. Астана алыстан мұнартып көрінеді.

 

Бүкiл жер-көктi шарлаған Жармұқан әйелiн ауылдың шетiндегi ескi мазардан табады. Шашы дудырап, жалаң аяқ, жеңiл көйлекпен шыққан әйелi мазар жанындағы тұт ағашын құшақтап ағыл-тегiл жылап отыр екен…