Кешкілік Ерлан қалаға келе жатты. Айнала қараңғыланып барады. Қыстың қысқа күні бұлтқа оранып, қызарып батып бара жатыр. «Ертең аздап аяз болар»,- деп ойлады Ерлан. Ойлағаннан тоңып қалды ма, бірден көлігінің жылытқышын шегіне апарып қойды.

 

Тау іші еді. Маусым ортасы. Ай қараңғы болатын. Жанатбек торы бестісін сипай қамшылап, ауық-ауық тебініп келеді.

Жорға торы – бозбала Жанаттың ең сенімді серігі. Небір алай-дүлей боран мен жауын-шашында жолда қалдырып көрген емес. Үстінде су төгілмес жорға. Тайпалған тамаша жүрісіне бола іргелес ауылдардағы атсейіс шалдар неше мәрте құда түсті. Жанатбек бәсіресін өлсе де айырбастамасы анық еді.

 

Мейрамтай ИМАНҒАЛИ

 Таңертең  оянғанында бүгін жұма екені есіне түсті. «Түсте Зылиханың үйіне жұма шайға бару керек» деп ойлады іштей.

Қайғыдан қан жұтып отырған шығар. Азамат болған ұлынан айырылу кімге оңай дейсің.  Өзі де келісті жігіт еді! Көз тиді ме, сөз тиді ме, кім білсін! Ажал деген аяқ астынан. Кәрі өле ме, жас кете ме, бәрі де бір Алланың қолында. Өткенде  аяқ астынан жүрек талмасынан қайтыс болды.

 

Жалпы, үлкен адамдардың, қарттардың айтуынша, күн ұясына батып бара жатқан кезде, яғни бейуақта ұйықтауға, жылауға, сапарға аттануға, асығыс-үсігіс әртүрлі істер атқаруға және судың жағасына жалғыз баруға болмайды.

Бейуақ – күн қызарып батып, қараңғы түн әлі түсе қоймаған өліара шақ. Оны басқаша күнмен түн таласқан шақ, екі кештің арасы, апақ-сапақ, қызыл іңір, ымырт деп те атайды.

 

Дереккөз: el24kz

Өткен ғасырдың 1960 жылдары ауылда «Ильич шамы» жоқ, оның орнында керосин шамы болды. Осылай керосин шамына шомылған ауыл қараңғылыққа тұншығып, кешкі тіршілік басталатын. Шам жарығымен балалар сабаққа дайындалады, әкеміз бітпей қалған шаруаларына кіріседі. Анамыз пеш жағып балаларына тамақ дайындайды, жыртылған киімдерімізді жамап, бүтіндеп береді.