Фариза Амангелдіқызы

Новелла

Меруерт қарапайым отбасының әрі кенжесі, әрі жалғыз қызы. Әкесінің жалғыз гүлі болып өсті. Үш ағасының арқасында Меруерт аяғын алшақ басып жүретін еді.
Мектепте де бір жігіт оның жанына жолай алмайтын. Меруерт өте сұлу, биязы, керегінше майысып еркелеп сөйлейтін, бірақ ақылы көркіне сай қыз еді. Анасы да ақкөңіл, көңілшек әйел болғанымен, қызының тәрбиесіне қатты қарады. Мектепті жақсы оқығанымен, Меруерт үшін өмірдің сәтсіз тұсы мектеп аяқтағанда басталды.

 

Фариза Амангелдіқызы

Ғайша мына жағдайдан соң, анасының үйіне баруға бел буды. Анасының көңілін тауып, кешірімін алып, бата беріңіз демекші. Базар жаққа барып қайтамын деп шыққан ол, қақпадан шыға бере, көшеде отырған көрші кемпірлердің әңгімесін құлағы шалып қалды.

 

Фариза Амангелдіқызы

Бүгін колледж стадионында футболдан жарыс болады. Арасында Ақболат та бар. Ақболаттың командасына жанкүйер болу үшін Ғайша асығып жатыр. Соңғы сабақтан сұранайын десе, онсыз да ұлдарды футболға басшылық алып кеткен.

 

- Қайда барамыз? Тыныштық па?
- Тыныш... – деп саусағымен белгі берген жігіт қыздың самайындағы шашын сипалай, көзіне тіке қарады:

 

Күздің салқын кеші. Таудан ескен жел денеңді қарып, өн бойыңды мұздатып жіберердей. Бүгін оқуынан кеш шыққан Әсемай асыға аялдамаға қарай жүгіруде. Елмен бірге жанталаса автобусқа әрең мінген қыз екі аяқтап тұру мүмкін емес көпшіліктің арасында әрең сыйысып тұр.