Фариза Амангелдіқызы

Бейбарыс кешкі асын үнсіз ішті де, алдымен анасының бөлмесіне барды.
- Мам, не болды көңілсіз отырсыз.
- Ештеңе болған жоқ. Сол баяғы қатының ғой. Бүгін енең келді. Соның көзінше мені тілдеп, екеуі бірге мені сөгіп... балаңды мен өлтіргендей шүйлігіп... деп жылап жіберді.

 

Фариза Амангелдіқызы

- Сен әле жүрсің бе? Есің жайында ма Гүлнұр? Мен мейрамханаға тапсырыс беріп, жігіттер мен келіншектерін жинап сені алып кетуге келдім ғой.

 

Фариза Амангелдіқызы

Гүлнұр бүгін аласұрып жүр. Ертең әкесінің үйін тастап, ұясынан ұшады. Өзінің үйіне қоныс аударады, яғни ұзатылады. Қыз бала қонақ демей ме, қонақта болып, енді өз үйіне қайтатын кісі ұқсап дайындалуда. Өзі көңілді.

 

Не керек Жансұлу жатақханада тұрды. Жатақхана аты ғана болмаса екі күннің бірінде Ақанның үйінде. Көбіне жиенін сылтауратып сағындым деп келе береді.

Алғашында бәрі жақсы еді. Тіпті жездесі де қуана күтіп алатын. Соңғы кездері Жансұлудың жүріс-тұрысы өзгеріп бара жатты.

 

Айсара қуаныштан жарылардай болып, үйге асыға кірді. Аттап-пұттап өз бөлмесіне жетті де, есігін жауып, арқасын сүйеп ұзақ тұрды.