Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 18 января 2019

(хикая)

Рүстемқызы Бақтыгүл Ауданова (Bakti Audan) журналист, жазушы, Әлем Халықтары Жазушылары Одағының мүшесі.

Қаламгер 1980 жылы Шығыс Қазақстан облысының Күршім ауданында дүниеге келген.
Шардара аудандық «Өскен өңір» газетінде тілші, тәуелсіз «Шартарап-Шарайна» газетінде жауапты хатшы, редактордың орынбасары, республикалық «Барыс» газетінде әдеби қызметкер болып еңбек етті.

Ақын Әлібек Мейірбеков атындағы медальмен марапатталған.

Шығармалары «Ақ шағала жырлар» ақын-жазушылар топтамасына енген. «Пейіштің самалы» атты кітаптің авторы.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 15 января 2019

Таң біліне қаланың тіршілігі басталады. Автопарктен шыққан автобустар өз бағыттары бойынша көше бойлап барады. Қалың киімдерінің сыртынан киіп алған сары қапеттері анадайдан мен мұндалап, қолдарында сыпырғыштары бар тазалық қызметкерлері де жол жағалай өз жұмыстарына асығуда. Бәрінің қамы – күйбең-тірлік, жанұяларын асыраудың амалы. Көп ұзамай қала халқы да үйлерінен шығып бірі жұмысқа, енді біреулері балаларын балабақшаға, мектепке апаруға жетелеп аялдамаға қарай жанталасуда.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 02 января 2019

Гүнай Текин

Монолог

Мен үшін жаңа жыл - үміт отының бір тұтанып, бір сөнетін кезі . Қанша жылдан бері босқа үміт артамын. Босқа өзімді қинау екенін санам сезіп тұрса да, əйтеуір келетін шығар деймін. Бұл жылы келетіндей сезінемін. Келмейді. Кіп-кішкентай ауылда жалғыз қалғалы он тоғыз жылдан асты.

Бір жапырағым содан бері келген емес.

Менен не кінə кеткенін білмеймін. Тас жүрек боп алды. Əкесінен екі жасында айырылдық. Жастығымды жолына арнадым. Жақсы азаматтар кездессе де ұлымның бір ғана əкесі бар деумен жүрдім. Ешкімді маңыма жуытпадым. Қатарынан кем қылмау үшін бəріне бардым. Үш сағат қана ұйықтап, екі ауысымда тігінші болып жұмыс істедім. Бəріне шыдауға тырыстым.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 09 декабря 2018

(Әңгіме)

Бақтыгүл АУДАНОВА

«А» класты бизнес ұшағының тұмсығы төмен тартып, жер бауырлай бастады. Қара көзілдірігін алып, иллюминаторға үңілгені сол, әлдене жарқ етіп көзін қарықтырды. Алғашқыда көзін аша алмай жұма қойды. Кейін қайта қарады. Батып бара жатқан күннің қызыл шуағына шағылысып әлдебір күмбез жарқырайды. Шіркеу екен деп ойлады. Қайта қарағанда үлкен күмбездің төрт тарапынан тағы төрт күмбез күнмен шағылысып жарқырай көрінді. Мешіт екенін ұқты. Керемет сәулет құрылысының төбесінен қарап таң қалды.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 28 ноября 2018

Деректі оқиға

Жеткер Жүсіп

Бабаханның ата бабасы қашанна бай еді.Атасы Сарыбайдың малының есебі жоқ.Ана Ақмешіттің бүгінгі орталық алаңы малбазар-тын.Сол базарға түн қата мал айдайды сатуға.Сонда басы базарға кіріп жатқан малының арты сол 40-50 шақырым ,Белкөл деген жерде келе жататын. Сарыбай қаншама құл құтандары болса да мал жәйін өзі жіті бақылайтын кісі еді. Қора тазалап, қи ойғанда өзі шекпенін шешіп тастап аунайтын әрі бері.Арқасына бірдеңе батса сол жерді қайта тазартып жайдыратын көңін.Көнелер айтатын.Сарыбай қанша бай болса да қарапайым еді, ешкімнің ақысын жемеген қайырымды бай еді.Босағасына кедей кездегі киген жамау - жамау шекпенін іліп қоятын.Асылық жасап, астамшылық айтса,сол жыртық шекпеніне қарап тәубаға түсетін...