Проза

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 02 ноября 2018

әңгіме

Танысу бұрышынан «Алматы» деген сілтемені тауып алды. «Я — парень», «Я ищу девушку», «В возрасте — от 18 до...»

— Өзіммен жастыларға дейін іздейін, үлкендерді қайтемін? — деп тез ойланды да, «до __» деген түйменің тұсына 22 санын енгізе қойды.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 31 октября 2018

Балғабек Қыдырбекұлы

Әңгіме

Гүлжан үйден жұмысқа кеткелі жатып терезеден далаға көз тастап еді, күн қабағын түйіп, қоңырқай тартып тұр екен. Кәдімгі қоңыр күз болыпты. Көшелердегілердің көбісі-ақ күздік пальто киіп алыпты. Гүлжан көктемнен бері киілмей тұрған ор жерінде бұдырмағы бар қара пальтосын алып, қағып-сілкіп киіп, далаға беттеді.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 23 октября 2018

( новелла)

Сұлухан Мыңбаева

Біздің үйдің отағасы томаға-тұйық,әңгімеге жоқ адам.Табиғаты қаталдау,сұстылы. Көршілерім, үйде жолдасың жоқ па,деп келеді,оған іштей күлем де қоям. Қылтың-сылтың ,еркелеу дегенді ұнатпайды. Ойындағысын бетің бар ,жүзің бар демейді, тарс еткізеді. Бір сөзбен айтқанда " Гаухартас" фильміндегі Тастан кейіпкеріне көбірек келетін сияқты. Мен өзіммен өзім,ән айтып,ыңылдап жүргенді,көсіліп сөйлегенді,аздап мүмкіндік туып жатса еркелеп алғанды ұнатам. Бірақ,өкінішке орай,ондай мүмкіндік туа бермейді ғой,сол. Жарайды,аман болсын! Тағдырым ғой…

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 15 октября 2018

Бақтыгүл Ауданова

Әңгіме

– Мамамның қарны неге қампоқ? – дегенді бірде енді ғана үш жасқа аяқ басқан Арманы былдырлай.

– Ішінде қарбыз бар. Қане, ұстап көрейікші, о, міне, – деп еді Алмас баласының мына сөзіне ішек-сілесі қата күліп. Содан Арманы бірнеше күн «қарбыз жеймін» деп қиғылықты салған.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 13 октября 2018

Ерғали БАҚАШ

Түсі екенін, әлде өңі екенін айыра алмай дал болып жатты. Қорыққаннан орнынан тұра алмады. Бұрыш жақтағы шүмектен су бір ағып, бір тоқтап тұрғанын анық білді. Тек қозғалуға, тіпті жан-жағына қарауға батылы барар емес. Көзін тарс жұмып жата берді. Үрей билеп ұйқыға кеткен екен, тағы сол дыбыс қайталанды. Жайшылықта әрең ағатын су неменеге шарылдап кетті деп аң-таң күйде жатқан еді, кенет ыдыс-аяқтың салдырлаған дауысы естілді. Жер сілкініп жатыр ма деп байқап көрмекші болып еді, олай болмай шықты. Жүрегі кеудесіне сыймай, атқалақтап тұр. Не болса да көрпеге бүркеніп алып, таң атырмақ болды. Осындайда таң да атуға ерінгендей түн қараңғылығынан арылар емес.