Фариза Амангелдіқызы

Санат үнсіз біраз отырды да:
- Кетсе кетіпті да. Онсыз да күніміз өтер,- деді.
- Балам-ау, екі бала ше? Бізді іздейді ғой.
- Балаларды көріп тұрарсыздар анда-санда. Менің уже көңілім қалды. Әркімнен ол туралы есітіп жүргендерім де жетеді. Ал бүгінгі қылығы тым шектен шығып кетті. Рас, әйел кісіге қол көтермеймін. Соны пайдаланып жүр-ау шамасы. Мен енді онымен бірге тұрғым келмейді,- деген Санат шаршадым деп бөлмесіне кіріп кетті. Айнакүл апа екі ортада қалып езіліп жылады.

Фариза Амангелдіқызы

Жанат қарапайым қыз. Үйінің кенжесі. Әжесінің қызы болып өсті. Алдында екі әпкесі және жалғыз ағасы бар. Жастайынан өте білімді болып өсті. Кітаптан бас алмайтын, сәл уақыты бола қалса әжесінің жанына жүгіріп келеді.
Жәмилә әжей 15 жылдан бері көзі көрмей төсекке таңылған. Келіні Айнакүл(Жанаттың анасы) қарт ананың қас-қабағын бағып, көңіліне кірбің түсіргісі келмей осы уақыт аралығында бір ауыз артық сөз айтпай бағып-қақты.

 

Фариза Амангелдіқызы

Әңгіме
 
Асан жоғары оқу орнына өз күшімен түсті. Бұйырса болашақта инженер болып шығады. Мамандықты да өзі таңдады. Алғашқы оқу жылында пәтерден қатынап жүрді.
Тегін оқу болғандықтан жатақхана берілетінін айтып еді, бас тартты. Сонымен оқу жалғасып жатты. Инженер мамандығы болған соң группада 2 қыз ғана.

Фариза Амангелдіқызы

Әңгіме
 
Бүгін анасы өте кеш келді. Асханада шу шығып, касса толық емес, ақша ұрланған деп жұмысшыларды түнге дейін ұстапты.
Құдай оңдағанда Дәмет кассаға мүлде жоламайды. Қолы қалт етсе жұмысшылар бөлмесінен шықпайды. Тығылып тоқыма тоқиды. Онысы тоқыма нәски, жәкет, қалпақтар. Кейде сұрап тапсырыс  беретіндер де бар. Шүкір осы өміріме дейді. Бірақ алда қандай қиындықтар күтіп тұрғанынан бейхабар жесір, жалғыз басты ана барынша еңбектеніп алға ұмтылып келеді. Енді міне, асхана иесі барлық жұмысшыларды жұмыстан босатамын деп отыр. Ертең мәселе шешілетін болды деп түн ортасында қайтарды. Үйіне келсе Әсел мен Асан анасын күтіп әлі отыр екен.

 

Әңгіме

 Фариза Амангелдіқызы

Екі көзін есіктен алмай, "Апам қашан келеді екен?" деп кешке дейін жатқан Асан, бетін терезеге бұрды. Күн де Асанның беймаза күйіне алаңдаулы кейіпте қимай ұясына батып барады.
Білмеймін неге екенін, Асан күнді осылай елестетті. Маған жаны ашып, қызараңдап батып бара жатыр деп ойлады іштей. Осы кезде есіктің тұтқасын арғы жағынан біреу ұстағандай болды. Елең ете қалған Асан орнынан атып тұрды. Жоқ, апасы емес екен. Әпкесі мектептен қайтыпты.