Бауыржан Момышұлы

(әңгіме)

Менің шығарған өлеңім бар, ол:

Өзім батыр, жазушы атағым бар

Көп қатын алды деген шатағым бар...

 

Роза Мұқанова

Меңіреу қалпы, дел-сал болып мүлгіген жым-жырт түнді бетке алып, терең сайға шыққан Ләйлә-қыздың жолында қара жамылған әлде бір бейне қараңдап, сусып барады. «Жапан түзде жүрген неғылған жан?» — дейді қыз-көңіл алабұртып.

 

Сәуле ДОСЖАН

Бұтында алабажақ көнетоз дамбал. Кеудеде әбден кірсіңді болған майка. Бәшпайға жұлығы шыққан шүберек шәркей іліпті.

 

Нағашыбек Қапалбек

жазушы

Жаналғыш әзірейілдей сұрланып, қандарын іштеріне тартып, түні бойы сұраққа алып:

– Отанын сатқан опасыздар! Неміс фашистерінің құйыршықтары! – деп былш-былш тебеді.

 

Нағашыбек Қапалбек

жазушы

– Мен түрмеде көп отырған жанмын ғой. Біреулер ізімнен қалмай аңдып, тың тыңдап тұрғандай ішімде ылғи үрей жүреді, – деп ол жан-жағына сақтана қарап, кафе ішін шолып өтті.