Айгүл Кемелбаева

– Қай ноғайсың?

Екеуі қоста оңаша қалғанда жөн сұрасты. Жас бала айшылық алыс жолдан барымтаға түскен қыпшақ жылқысымен қоса айдалып келген. Түрікпен Әмударияны бетке алып, Сыр бойы қыпшақтан алған қалың жылқыны дүркірете қуып, күн-түн жортқан ат үстіндегі сергелдең он бір жасар оғланды дереу есейтіп тастамаса да, қапелімде азат басына түскен қыл бұғауды тосырқап, тілі байланып, жан ұшырған.

                                                 фото ашықдереккөзден  алынды

Деректі оқиға...

Адам жаны ауырғанда, таң ұзақ боп кететін әдеті. Мағрипа ана, түн баласы кірпік ілмей ұлының жолына қарап алаңдаулы. Жасы 70- ке таяса да, 30- ға қараған ұлын әлі бала санайды. Келмесе кірпік іле алмайды. Бір кезде есік тықыр еткендей болды. Мағрипа ана басын көтеріп алып:
 
-  Келдің бе, балам?- деді.
 
- Тууу, келмей қайда барамын? Ұйықтай бершиш!- деп дүңк еткен ұлы өз бөлмесіне кіріп кетті.

 

Бақтыгүл  Ауданова

— О, шшең... әрең жеттік қой. 
Өзімен бірге бір қап шаңды ала кірген қырма сақал жігіт бос орындардың біріне асыға жайғасты. 
Мұрнымыз тыжырайды. Жаңағы сөзге емес. Терезеден түскен күн сәулесінің сынығында билеп жүрген шаң түйіршіктеріне. 
Құлағымызға сіңісті болып қалған сөзге мән де бермей қолымызды серпіп, тозаңды қуа бастадық.

 

Мағира Қожахетова

Пенсияға шыққан шыққан төрт-бес айдың арасында Нұрханның өзгеріңкірегенін әйелі іштей сезіп жүр. Бұрынғыдай емес, күрт жуасығандай.

Жиырма бес жылды әскери қызметте, одан бері уақытын милиция саласында өткізгені тап-тұйнақ жинақылыққа, бетің, жүзің бар демейтін турашылдыққа дағдыландырған. Өткір көздері жалт өткенде, алғаш көрген кісі де дереу бойын жинап қыпылықтайтын.

 

Қалихан Ысқақ

Қоңыр күз еді. Ақ жауын себелеп тұр. Жол лайсаң. 

Алтай өңірінің ең бір жүдең шағы, көңілсіз шағы. Соқыр тұман оның биік сілемдерін жым-жылас қып жұтып қойыпты. Енді бөктерлеп келіп қанат жайып күргейлеп алған. Тау да бірте-бірте аласарып, адырлы жота-қыратқа айналып шөгіп бара жатқан сияқты.