Подробности
Категория: Проза

 

Роза Мұқанова

Көргенімді айтып, бетіңе таба қылсам,
Уақыт – сенің азғаның.
Нақақ айтып күнәға батсам – менің азғаным.
Автор.

Көрмей қалғыр көзіме қаралы төбе көрініп, қалалы үй, қаралы жан, қаралы мақұлық елестейді де тұрады. Жап-жарық жапан түзде қаралы төбе – қараша белгі беріп, денеңді инемен шыбықтағандай түршіктіре түседі.

Подробности
Категория: Проза

 

Әңгіме

Серік Шайман

Бастау бұлағын Сарыарқаның ұсақ шоқыларынан алып, қазіргі астананы қақ жарып өтетін Есіл асып-тасымай салмақты сабырмен ағатын, жағасына жалпайып жазылып кетпей де, арнасы ортайып төмен түспей де, ұдайы су толған шелектей гүмпілдеп тұратын өзен.
 
Ағысы астында, беті қайнаған қазандай бүлкілдеп, ақ толқын ойнап жатады. Сол Есілдің Жарқайыңға қарай бұрылар сағасында мәңгібайдан келе жатқан "Боранкөл" атты қазақ ауылы бар еді. Ертеректе өзімнің жас,кезімде осы ауылдың бір келін түсіру тойында болғаным бар. Той не орыс дәстүрінде, не қазақ дәстүрінде емес, әйтеуір араласып, бытысқан жағдайда өтіп жатқан-ды. Кенет бір адам келді де соның бәрі аяқ астынан өзгеріп сала берді. 

Подробности
Категория: Проза

 

Әңгіме

Шыбын жаны шырқырап, сырқаты тәнді сыздатқан сайын Бибісара әжей жарық дүниеден күдер үзе бастаған.

Қылдай өңештен қылтанақтай ас өтпейді. Ерні кеберсіп, таңдайы қаңсып, тек бір жұтым сұйықты ғана аңсайды да тұрады. Жұтынған кезде сілекейі қоюланып, көмей тұсында кілкіп қалатын да кезі көп. Дәл осындай кезде алдамшы сәуле мен қылаңытып тұрған шайтан үміттен әбден жерінеді. Қазір де, міне, шөл қысып әкетіп барады. Шыт-шыт боп тілініп кеткен еріндері бір-біріне әзер тиіп:

— Ай-бү-бі... — деп қинала дауыс шығарды.

Подробности
Категория: Проза

 

Байыт Қабанұлы
 
Жетінші класта оқып жүрген кезім. Бірде сабақ ортасында біреу келіп, мені мектептің оқу ісін меңгерушісі шақырып жатқанын айтты. Жүрегім зырқ ете түсті. Себебі ондай үлкен бастықтар оқушыларды екі-ақ түрлі себеппен бөлмесіне шақырады.
 
Біріншісі: Сабақтан табыс шығарып сыйлық алатын болсаң шақырады. Бұдан үміт жоқ, мен сабақтан табыс шығарып сыйлық алмақ тұр ғой қуылып кетпей жүргеніме шүкірлік ететін оқушылардың қатарындамын. Оны өзім жақсы білем.

Подробности
Категория: Проза

 

Нұржан Қуантайұлы

Білезіктегі дисплейі дың ете қалды. Қараса, «сізді 11.00-де махалла жандармы Ли мырза өзінің офисінде күтеді» деген хабар тұр.

«Тағы не керек бұған?» деп ойлады Ерімбет. Аңдығаны мен болдым ғой бұл иттің. Япырау, микрочип бар, білезік-дисплей бар, көше мен аула толған спутник камера, үйдегі интернетпен де біліп тұр отырған-тұрғаныңды, кірген-шыққаныңды. Бұған не керек? Ішкен тамақ, киген киім - бәрін көріп отыр. Қай уақытта түшкіргеніңе дейін жазылып тұрады. Секундына дейін. Енді неге бұл мені тергеуге шақыра береді. Басқа ісім жоқ па менің.

  1. Айсәуле (әңгіме)
  2. Жетім...
  3. Жігіттің көз жасы
  4. Ақбөкен жылаған түн