- Подробности
- Категория: Проза
Мекен мен Сауытбек тәштиген тоқал тамнан қас қарая шықты. Шамды сөндіріп, есікке құлып салып, біржола шыққан.
Бүгін ескі жыл бітіп жаңа жыл сағат санап жақындап табалдырыққа тіреліп тұр. Ауыл жұрты соны бір ерекше боп қарсы алмаққа дайындалып жатыр.
- Подробности
- Категория: Проза
Сәдібек Түгел
Аузымен құс тістеп, алдына қара салмайтын тұлпарларды бірден танып-білу, оны мәпелеп күтіп, бабына келтіріп жарату ерекше қасиет болып табылады. Бәйгеге қосылатынжүйрікке, селқос, тек қана пайда әкелетін жануар ретінде қарауға болмайды.
Дана халқымызда «Тұлпарға қас қылғанның тұқымы құриды» деген киелі сөз бар. Бұл қағида сәйгүліктерге, арғымақтарға қиянат жасағандардың алдынан шығуда. Мысалы, сұмпайы Голощекинді алайық. Қазақ жылқысын құртқан оның бүкіл үрім-бұтағы атылып, қалғандары итжеккенге айдалып, өмірден жоқ болып кетті.
- Подробности
- Категория: Проза
Жәудір Нартай
Мен он төртке толған жылы, үлкен әпкем 24 ке келген еді. Біздің ауылдан онша қашық емес, тау бөктеріндегі шағын ғана қалашықта күйеуі екеуі көп қабатты үйлердің бірінде тұрып жатты. Оқу жылы аяқталған соң, әке-шешем қолыма бір дорбаны ұстатты да, әпкемнің қалін біліп келуге қалаға жіберді. Ауыр дорбамды арқалап, әпкем тұратын қалашыққа келдім. Бес қабатты тұрғын үйдің төртінші қабатына мықшыңдап жаяу көтерілдім.
Есікті әпкемнің өзі ашты.
- Подробности
- Категория: Проза
Біздің үйдің қасында бір шал тұрады. Тұрмайды да, біреудің күркесін паналап жатады. Өйткені оның үйі де, бала-шағасы да, туысқандары да жоқ.
Өзі қазақ та орыс та емес, бірақ түрі осы екеуіне де ұқсайды. Екі тілде де сөйлемейді. Себебі — мылқау. Әбден қартайған. Беті мыж-мыж. Түрі аянышты. Үстіндегі киімдері де жыртық-жыртық. Қысы-жазы кір-кір пальтосын тастамайды.
- Подробности
- Категория: Проза
Әңгіме
Базардан оны-мұнымды сатып алып, шығар есікке таяй бергенімде терісі сүйегіне ілінген, ұрты суалған, қақырық толы кеудесі кіркіреп тұрған, түрі жапалаққа айналып кеткендей бір қайыршы мені көптен көрмеген танысындай құшақтай алды. Шашының ұйпа-тұйпасы шыққан, жара-жара бетінің адам қарарлық кейпі жоқ. Итеріп жібердім. Жиіркеніп, үсті-басымды қаққыштай бастадым.
— Кешір, кешір, — деді қалбалақтап. Оның сөйлегені тұнық дүниені лайлап жібергендей болып, табан астында ашуым қызсын.
Страница 16 из 44
