Проза

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 27 апреля 2020

Кәмел Жүністегі

– Жалғызы ғой, – деді Мұхамедия Әлінің бетіне қарап.

– Иә, – деп күрсінді Әлі.

Екеуі Жүрсіннің үйіне қарай асықпай аяңдап келеді. Сол қаралы үйдің маңы қара-құрым жұрт. Кіріп-шығып жатқан осы ауылдың адамдары. Естуінше, Жүрсіннің жалғыз ұлы ауыл іргесіндегі зираттың тұсынан мотоциклмен ызғытып келе жатып опат болыпты.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 26 апреля 2020

Темірғали Көпбай

(әңгіме)

Молдалар бал аштыру күнә дейді. Солай да шығар... Желіккен жас қыздар болмаса, ақыл тоқтатқан адам жетіскеннен бал аштыра ма?

Әдетте балгерге маңдайын тасқа соғып, тауы шағылып жүргендер мен тұйықтан шығар жол таба алмай пұшайман болғандар барады. Қырықтың қырқасынан асқанда құмалақшыға барамын деген ой Қалибектің қаперіне кірмеген. Енді міне, құмалақ аштыруға келгендердің шұбатылған кезегінде бұл да тұр.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 24 апреля 2020

(Әңгіме)

Қанат Тілеухан

– Мына қаншықтың дауысының аштысын-ай. Тіптен ұйқы бермеді ғой, – деді шешем. Ал, әкемнің оянып кеткенін тамағын кенеп, ағаш төсекті шықырлатқанда бір-ақ білдім.

Барлығымыздың ұйқымызды бұзған үш жастағы жиен қарындасым еді. Ақлима жылауын тоқтатпағасын шешем орнынан тұрып, әпкем жатқан бөлмеге барды. Оның ағаларына еріп, тоған суына шомылып жүргенін көрген едім. Содан суық тигізіп алса керек-ті. Шешем өзіме талай қолданған ем-домды Ақлимаға жасағанын сезіп, білдім.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 22 апреля 2020

Ол да бір заман еді-ау. Кеңес үкіметі төңкеріліп түсіп, әй дейтін әже, қой дейтін қожа жоқ дүниенің астаң-кестеңі шығып жатқан кез.

Сонау 93-тің тақырланған тауық жылы-тұғын. Қараша айының соңғы парақтары қырқылып, сүреңсіз желтоқсанның сұрғылт бұлты қоюланып әне-міне терістен орай соғатын сырғыма ақ боран басталатын сыңайда, аспан толғағы ауырлап, еңсені зіл басқан көңілсіз күндердің бірі еді.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 15 апреля 2020

Бақтыгүл Ауданова

Әңгіме

– Биыл көктем ерте келіп еді, – деді бөртегүлдің қар басқан баданадай-баданадай күлтелі басын қағып жатып. – Есесіне міне, қардың астында қалды.

Иіліп тұрған жеміс ағаштарын емес, алдымен бөртегүлдің бұталарын қардан арашалап тұрған көршіме таң қалсам да, оның сондай бір ерекше мейіріммен жасап жатқан ісіне сүйсіне қарап тұра бердім.