Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 07 мая 2020

Жадыра Шамұратова

(Новелла)

Пойызға біреуді шығарып салсам қарадан қарап көңілім құлазып, өзім мінсем, сол кеткен жағымнан оралмайтындай бір алаң кіретіні бар. Рас, түсініксіз сезім. Қашанғыдай көмір мен майдың, қолаңсасы аралас ащы тердің, бұрыш-бұрышты жайлаған зәрдің, астанаға жақындағанда жұрт үстіне асығыс шашқан арзан әтірдің иісінің қосындысы вагон ішін тұтып қалыпты.

Қостанай-Алматы пойызы жұлқып барып, жолаушылардың екі қадақ қуанышын, мың жылғы мұңы мен зіл батпан қайғысын ішіне сыйдырып қозғала бастағанда сыртта Астананың суық желі соғып тұрған. Бірте-бірте перрондағы қимай қарап тұрған жанарлар жалт етіп, бұлғанған қолдар ауа қармап, ауыздар жыбырлап әлдене деген күйі кірі бес батпан терезеден жым-жылас жоғалып, шалқасынан жатқан дала көрінді.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 04 мая 2020

Қанат Тілеухан

Шырылдаған телефон тұтқасын көтеріп едім, арғы жағында Айсамал ағыл-тегіл жылап тұр. «Не боп қалды?» деген сұрағыма жауап бере алар емес. Өксігін тия алмай тұр.

«Құрман аға, тез келіңізші. Мекен-жайды WhatsApp-қа жазып жіберем» деп айтуға ғана шамасы келді де, телефонын қоя салды.Бір қалада тұрсақ та немере қарындасымды көрмегелі қай заман. Өткенде Айнабұлақ шағын ауданынан несиеге бір бөлмелі пәтер алды деп естігем.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 27 апреля 2020

Кәмел Жүністегі

– Жалғызы ғой, – деді Мұхамедия Әлінің бетіне қарап.

– Иә, – деп күрсінді Әлі.

Екеуі Жүрсіннің үйіне қарай асықпай аяңдап келеді. Сол қаралы үйдің маңы қара-құрым жұрт. Кіріп-шығып жатқан осы ауылдың адамдары. Естуінше, Жүрсіннің жалғыз ұлы ауыл іргесіндегі зираттың тұсынан мотоциклмен ызғытып келе жатып опат болыпты.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 26 апреля 2020

Темірғали Көпбай

(әңгіме)

Молдалар бал аштыру күнә дейді. Солай да шығар... Желіккен жас қыздар болмаса, ақыл тоқтатқан адам жетіскеннен бал аштыра ма?

Әдетте балгерге маңдайын тасқа соғып, тауы шағылып жүргендер мен тұйықтан шығар жол таба алмай пұшайман болғандар барады. Қырықтың қырқасынан асқанда құмалақшыға барамын деген ой Қалибектің қаперіне кірмеген. Енді міне, құмалақ аштыруға келгендердің шұбатылған кезегінде бұл да тұр.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 24 апреля 2020

(Әңгіме)

Қанат Тілеухан

– Мына қаншықтың дауысының аштысын-ай. Тіптен ұйқы бермеді ғой, – деді шешем. Ал, әкемнің оянып кеткенін тамағын кенеп, ағаш төсекті шықырлатқанда бір-ақ білдім.

Барлығымыздың ұйқымызды бұзған үш жастағы жиен қарындасым еді. Ақлима жылауын тоқтатпағасын шешем орнынан тұрып, әпкем жатқан бөлмеге барды. Оның ағаларына еріп, тоған суына шомылып жүргенін көрген едім. Содан суық тигізіп алса керек-ті. Шешем өзіме талай қолданған ем-домды Ақлимаға жасағанын сезіп, білдім.