(Әңгіме)

 

     Айдарбек биыл аттай алпысқа келеді. Мына ғұмырда әйтеуір біреуден кем, біреуден ілгері, тағы біреумен қатарлас өмір кешіп жатыр. Әкеден үш айлығында қалды. Анасы екі ұлды жағалыға жалынып, етектіге еленіп жүріп асырап, бақты .Адам қатарына қосты. Айдарбегі кішісі. Шешесі «Айкенжем» деп еміренетіні де сондықтан. Қазір өзі де «ата» атанып отыр. Біреулер айтады «Өткен күнде белгі жоқ» деп. Айдарбек бұл қағидаға келіспейді. Өйткені артына қараса сайрап жатыр сол күндер...

Сәуірде 18 ге толатын кез еді әскер қатарына шақырылды. "Қарастық адамы жоқ,ала қоймайды" деген ауылсәбет анасына.Бірақ әскери комиссияға Айдарбек өтірікті шындай,шынды құдай ұрғандай қылды."Екі жыл екі күндей болмайды.Әскерге барсаң өмір көресің.Нағыз жігіт болып ораласың"дегендер көп болды.Шашын сыпыртып ауылға оралды.Анасы оны құшақтап егілді.Алысқа шығып көрмеген кенжесін қимады.Ауылдың кемпірлері «Не соғысқа кетіп бара жатыр ма еді,құдай-ай соғанда?» деп еріндерін сылп еткізіп бір қойды.

        Құралай Сейсенбекқызы 

Өмір хикаялары

Жолдасыма желідегі жазбаларды оқытпаймын. Біртүрлі сияқты. Соткасымен инетке кіріп: -Қазір сені тауып оқимын,- деп оңаша кеткен. Сәлден соң апыл-ғұпыл жүгіріп келіп:
-Мыналарың кім?,- дейді көз шарасынан шығып. -Өңшең еркектердің ортасында жетісіп тұр ғой, әкең...,- дейді
-Не болды?,- деп соткасына үңілсем
-Не болушы еді?! Сейсенбекқызы Құралай деп жазып, іздеп таптым! Енді тұрсың ғой міне поискта өңшең "Сейсенбеков" деген еркектердің ортасында,- деп қояды.

Күз

                                                                          МЫҚТЫБЕК   ОРАЗТАЙҰЛЫ

                                                                                Болған оқиға ізімен...

     Алматының жүз құбылатын ауа-райы бүгін де мінез көрсетіп тұр. Сіркіреген майда жаңбыр бөлшектері адамдардың көз алдында секунд сайын өсе түскендей, тамшылары іріленіп, кәдімгі ақ нөсерге айнала бастады. Жапырақтары селдіреген жүдеу ағаштардың жаздыкүнгідей мың бұралып, ырғалуға да шамасы келмей қалған. Тағдырдың талқысына ұшырағандай кейбір жапырақтар үзіліп түсіп, тамшымен араласып, ары қарай қалықтап, ағаштан ұзааа-а-ап барып жерге елеусіз ғана етпеттеп қонып жатты.

    Күздің мына әдемілігі мен қаталдығын тамашалап тұра беруге уақыт аз. Аялдамада мен секілді басына дейін оранып, қымтанып алған жолаушылар көп. Бәрі де көлік күтіп тұр. Аялдама деген уақытша ғана ықтасын ғой. Көлігің келсе бұл жерде бір сәт те тұрмайсың. Сел жауынға малшынған кең көшеден өтіп жатқан көліктерге қараумен-ақ, мына тентек құбылысты көз тойып тамашалауға мұршаң болмайды.

 

(Әзіл әңгіме)

Уәлиолла әр кез жаңа жыл қарсаңында тағдырын жүз сексен градусқа айналдырып жіберген сонау тышқан жылын еріксіз еске алады. Олай дейтініміз, сол күнгі оқиға бұл үшін басы қатты, аяғы тәтті болған бір хикая еді. Әйтеуір тағдыры алдымен қыл үстінде болып, соңы жайма шуақ өмірге ұласқанына ол мың тәубе дейді. Әйтпесе, әлі күнге ащы суға тойып алып, гәккулетіп жүрер ме еді, әлде келместің кемесіне мініп кете бара ма, кім білсін…

 Баяғыда ит пен мысықтай арбасқан ене мен келін бір үйде тұрады екен. Бір-бірін көргенде кірпідей жиырылып, түрпідей тиіседі екен. Келіннің берген асы мен сөйлеген сөзін былай қойғанда отырып-тұрғаны да кемпірдің жүйкесіне әбден тиіп болыпты. Отырса – опақ, тұрса – сопақ. Қысқасы, кең дүние тарының қауызындай тарылып, қажаса-қажаса екеуі де титықтап, тығырыққа тіреліпті. Күндердің күнінде құлағының құртын терген енесінен жауыр аттай қажыған келіннің ойына жамандық түсіпті. Күншілік жердегі елге танымал бір емшіге барып, кемпірден көрген қорлығын көз жасын сарқып отырып айтып, кемпірді өлтіретін дәрі жасап беруін өтініпті.