Қыз бала жат жұрттық. Ол бөтен босағаны аттағанада: «Барған жерінде бағы ашылсын», «Барған жеріне тастай батып, судай сіңсін» деген тілектер айтылады.

 

Көргеніміз ғана түсімізге енеді. 

түсімізде мүлдем бейтаныс адамдар пайда болады. Шын мәнінде, бұл қаншалықты қарама-қайшы болса да, түсімізде білетін нәрсемізді ғана көретіндігімізді ұмытпаңыздар.

 

Адамның өмірі балалық шағымен тікелей байланысты. Сәби күнімізде көрген жақсы-жаман сәттер жадымызда берік сақталып, өміріміздің соңына дейін көз алдымызда ойнақшып тұрады екен... Менің бұған көзім анық жетті.

 

Мәжит екеуміз мектепте бірге оқығанбыз. Ол ерекше сымбатты, көркем жігіт болатын. Домбыра шертіп, ән салғанда өне бойың шымырлай жөнелетін.
 
Әннің сөздеріне өзінше ұйқас қосып, келістіріп жіберетін ақындығы да бар. Ұстаздар бүкіл сынып сағаттарының, кештердің жазу-сызу, суреттерін Мәжиттің мойнына артып қоятын.

 

Махаббат осыншалық опасыз болар ма еді?! Жоқ, жо-жоқ, мөлдір сезімнің еш кінәсі жоқ. Ол – мен ақымақ! Соқыр сезімнің соңынан еремін деп апталдай азаматтың өмірін күл талқан еттім. Маған кешірім жоқ…