Сәлеметсіздер ме оқырман қауым! Неден бастарымды да білмеймін! Маған психолог маман керек еді мазақ етпей көмек берсеңіздер екен. Аллаға шүкүр 3 баланың анасымын. Бірақ өмірден қатты түңілдім. Жаным жабырқаулы сырлас, не таныс не құрбым жоқ. Жападан жалғыз қалғандаймын!

Бүгінде эксперимент алаңына айналған еліміздің білім беру саласы әбден талаққа ұшыраған жесір әйелдің кейпіндей көрінеді бізге. Әр күйеуінен туып алған балаларын (реформалар) жетектеп, әр еркектің етегінен ұстап жүргені. Бірақ, маңдайына біткен соры ма, кім білсін, қай еркектің қойнына кірсе де бірер жылдан ұзақ бірге тұра алмайды, абыройы айрандай төгіліп, талақпен кеткеніне көз үйренген.

Қазір оның жаңа қожайынымен тұрып жатқанына жарты жылға жуықтады. Аяғы тағы да ауыр. Бұл жолы бұрынғыдай бір-біреуден емес, егіз немесе үшем тууды жоспарлап отыр. Бірақ, төркіні оның бала табуына мүлдем қарсы, өйткені, осы күнге дейін туған балалары шетінен мүгедек, жетілмей қалған, шетінеп кеткендері де аз емес.

Өмір  болғандықтан әркімнің тағдыры әртүрлі түзіледі екен. Өскелең ұрпаққа менің де тағдырым сабақ болар деген оймен қолыма қалам алып отырмын. Менің жасым биыл отыз жетіге келді. Әлі осы күнге дейін сұр бойдақпын. Үйленгім келеді, бірақ үйленейін десем жақсы қыз таба алмай жүрмін.

Менің осы сөзімді естіген достарым «айналаңа қарасайшы не көп қыз көп қой, соның бірін ала салмайсың ба?» деп айтады. Әрине, оған келісемін. Қазақтың керемет қыздары өте көп. Бірақ, әттең-ай... деген өкініш те жоқ емес. Ал, ата-анам болса «жалғыздық тек Құдайға ғана жарасқан. Қартайған шағымызда сенің балаңның маңдайынан иіскеп кетейік. Бір шүйкебасты алып келсейші» деп құлақ етімді жейді.

Келіншек Құдай қосқан жарының жарты жылдан бері көзіне шөп салып жүргенін біліп қойған. Оның сөзінше, жұбайы бала-шағасы барына қарамастан көңілдесімен әр кеш сайын уақыт өткізген. 


Әйел адам отбасылы екеніне қарамастан басқа жанмен көңіл жарастырған күйеуінің іс-әрекетіне налыды. Оның айтуынша, жұбайының көңілдесі де оның отбасылы адам екенін біле тұра осындай қадамға барған екен.

 

Ассаламағлейкум "Сырласу" ! 

Жасым 25 -те.Аты -жөнімді көрсетпей  құпия түрде берсеңіздер екен. Тағдыр туғанан мені аямаған.Анам оң босағада отырып 16- жасында маған жүкті болып қалып, туғанша ішін байлап жүргендіктен іштен туа мүгедек болып дүниеге келіппін. 

Бірақ  әжемнің жігерінің мықтылығынан  өзі жоқта тапсырып тастаған балалар үйінен тауып алып, мені  асырап алыпты.ДЦП ,көз қабілетінің нашар көруі  сияқты аурулардың бәрін шет елдерде қоймай жүріп емдетіп  , өз еркімше сөйлей алатын, жүре алатын болдым.Қарым қабілетім де сау адамдардан кем емес. Ақыл ойым өте зерек.