Сәлем "Сырласу" клубы !Әйел -қыздрға арналған осы клубтан талай адамның өмірімен танысып, сан түрлі соқпақты тағдырлар жайлы біліп жатамыз.Бәрі өмір ақиқаты.Басымызда болып жатқан жәйт.Біреу ішіндегі мұңын бөлісіп жеңілдесе, мен шарасыздықтан жазып отырмын.
Жеңгелеріме жыным ұстайды Атым - Индира. Қыз болған соң тұрмыс құрып, ана болуды армандамайтын қыз жоқ-ау. Мен тағы қызы жиырма бестен асқан соң жақтырмай қарайтын отбасының қызымын. Жоғарғы білімім бар. Қазір, жұмысыма байланысты Жетісайда тұрамын. Асыра айтқаным емес, қазақтың көрікті ,ерке қыздарының бірімін.
Десе де, бір жағдайға байланысты маған ешкім сөз салмайды. Қыста танысқан жігітім көктемде жоқ болып кетеді. Себебі мынау, мен төрт жасымда анам шелпек пісірген қазанға түсіп кеткенмін. Содан аяқтан саныма дейін күйіп қалған. Күйген жерлер буылтық-буылтық болып, адамның көзіне жаман көрінеді жəне жүріп-тұруыма да қиындық келтіреді.
Үйдегі үшінші перзентпін. Ағаларым мен інілерім үйленіп қойды. Жалғыз мен қалдым. Жап-жақсы араласып жүрген жігіттер жазда аяғымның күйгенін көргеннен кейін араласпай кетеді. Не істеймін? Жеңге мен келіннің шымшыма сөзіне тойдым. Құрбыларымда кездесе қалсақ, бір түрлі жігіттермен таныстырады. Əйелі қайтқан еркекке күйеуге шыққым келмейді. Сол үшін құрбыларым мен де кездесуді азайттым. Қайтсем, бағым ашылар екен?
