Подробности
Категория: Проза

 

Шерхан Мұртаза

Жазушы Ғалым Ахмедовке арналды.

Автор

Сағын аға екеуіміз сәскеліктен соң серуенге шығамыз. Сағын аға сәмбі талдан жонған ақ таяғын қолына алады:

— Е, бар болғыр, жүр енді, күн ысып кетеді, аяғыңа жеңіл бірдеңе ки, тауда туфлимен жүре алмайсың, — деп мені мектепке жетектеп апаратын баладай баптайды.

Сағын аға, құдай бұйыртса, енді бір жылдан кейін сексенге келеді. Ал соған қарап, бүкірейген шал екен деп ойлап қаларсыздар. Қайдағы шал? Жігіт ағасымыз деп жүрген біздерден көп ширақ.

Подробности
Категория: Проза

 

Нұрхалық Абдырақын

Түн тұнжырап адамдарға жаны ашып тұрғандай...сары шұнақ аяз...аппақ қар айналаны қымтай бүркеп "қозғалмай тыныш жатыңдар" дегендей.

Адамдар о бастағы табиғатын жоғалтсада, әу баста рухына не үрленсе соны сап күйінде сақтаған жан-жануар бірдеңе сезді...

Тышқандар інінен шыға ақ қардың бетінде бір жерге жинала бастады, мысықтар өз туыстарының басын қосып қорадағы жаман столдың астын паналап жатты, иттер ұлып адамдарға адалдығын танытып тынбай бір сұмдықты ескертумен болды, «бейуақта ұлыма, оңбаған» деп үйден шыққан ауылдың жалғыз сақшысы сұр төбетін тұмсықтан ұрды, ол сәлден кейін тағы ұлыды «өзіңе көрінгір саған жаңа ескертпедім бе?!» деп ауласындағы алып алма ағашқа асып, үнін бірақ өшіріп үйге кірді...әтеші гәккулей бастады, оның да мойнын бұрай салды...

Подробности
Категория: Проза

 

Әңгіме

Ернағыз Жанатқан

Осы оқиға есіме түскен сайын өзімді кінәлі сезіне беремін... Біздің бала кезімізде істеген қателіктеріміз қылмыс боп санала ма екен? Мен Жалғасты сағындым. Жалғас ше? Ол әрине, арғы дүниеге кеткен анасын көбірек сағынатыны сөзсіз.

Подробности
Категория: Проза

 

Айгүл Кемелбаева

– Қай ноғайсың?

Екеуі қоста оңаша қалғанда жөн сұрасты. Жас бала айшылық алыс жолдан барымтаға түскен қыпшақ жылқысымен қоса айдалып келген. Түрікпен Әмударияны бетке алып, Сыр бойы қыпшақтан алған қалың жылқыны дүркірете қуып, күн-түн жортқан ат үстіндегі сергелдең он бір жасар оғланды дереу есейтіп тастамаса да, қапелімде азат басына түскен қыл бұғауды тосырқап, тілі байланып, жан ұшырған.

Подробности
Категория: Проза

                                                 фото ашықдереккөзден  алынды

Деректі оқиға...

Адам жаны ауырғанда, таң ұзақ боп кететін әдеті. Мағрипа ана, түн баласы кірпік ілмей ұлының жолына қарап алаңдаулы. Жасы 70- ке таяса да, 30- ға қараған ұлын әлі бала санайды. Келмесе кірпік іле алмайды. Бір кезде есік тықыр еткендей болды. Мағрипа ана басын көтеріп алып:
 
-  Келдің бе, балам?- деді.
 
- Тууу, келмей қайда барамын? Ұйықтай бершиш!- деп дүңк еткен ұлы өз бөлмесіне кіріп кетті.
  1. Шешенің шешесі...
  2. Жалғыз ұлдың келіншегі
  3. Қоңыр күз еді (әңгіме)
  4. Тылсым