Подробности
Категория: Проза

Нашақорлардың «Ямасына» бардық

«Жасыл жағаға» жетіп, машинамен жаймен жылжып келеміз. Лира айтқандай, көшедегі қиқы-жиқы үйлер-дің­ алдындағы сынып, қисайып қал­ған орындықтарда қыз-жігіттер отыр. «Мың бір түннің» алдындағы жастар-дан бұл көшенің жастары бөлек екені бірден көзге түсіп тұр. Түнгі клубқа келетіндер бай-бақуат жандардың ұрпақ-тары болса, мұндағылар жарлы-жақыбай, кедей-кепшік, ішкіштер екені бірден көзге түседі.

Он алты-он жеті шамасындағы орыс қызының сары шашы ұйысып,­ киізге айналып кетіпті. Оң көзінің астынан біреу жақсылап ұрып, көк­пеңбек таңба салыпты. Оның жанын­да отырған сақал-шашы өсіп, әбіржіп кеткен жігіттің киімі де кірден жылт-жылт етеді.

Подробности
Категория: Проза

Жаңа қожайынға ұнадым

Пәтер жалдап қалада тұрамыз. «Времянка» деген аты бар құстың ұясындай екі бөлмелі үйде үш жанбыз. 

Әйелім – Айғаным мен қызым – Айкүміс және өзім. Шын атым Ермұрат. Бірақ, жасым әлі отызға жетпесе де келіншегімнен бастап, танитындар түгел «Ереке» дейді.

«Ереке» деген есімге ие болсам да, ер жігітке ылайық іс тындырған жоқпын. Бұрын ауылда қарапайым, тракторшы едім. Совхозымыз тарқап, техниканы ебін тапқандар түгел бөліп алды да, мен секілді қолы қысқалар далада қалды. Кемпір-шалдың зейнет ақысына көзімді сатып отыруға еркектік намысым ұстады да, қалаға жұмыс іздеп кеттім.

Подробности
Категория: Проза

Заман Төлеуов

(әңгіме)

Үлкені де биттейі де қым-қуыт құжынаған, кейбірінің үсті-бастары жүн-жүн, әлдебер сұрықсыз мақұлықты елестетін, шын-шайтанға шатысы бар – жындыкөбелектер әпсәтте, онсыз да сатала-сатала шамдалды қоршап алды.

 

– Әкесінің бастары қалған ба жарықта? Сөндірші!

Подробности
Категория: Проза

Бақтыгүл Ауданова

Әңгіме

Сол күні Нүкетай әдейі кеш оралды. Ел аяғы саябырсыған соң жиені екеуінің басы бақшаның аяқ жағында түйісті.

– Менің ішпейтінімді білесің ғой. Өзің ала бер, – деді Нүкетай бір стақаннан соң. Жанәділ арақта әкесінің құны қалғандай екі шөлмекті де сіміріп салып, тілін шайнап қалды. Нүкетай оны сүйреп апарып төсегіне жатқызды. «Ә, сендер ма?» деді дабырлаған дыбыстан оянып сыртқа шыққан Жанәділдің ағасы ұйқылы-ояу.

– Тағы ішіп алған ба?

– Ия, аздап.

Түн ортасы ауғанша тың тыңдады. Апасының үйінен қыбыр еткен жан шыққан жоқ. Бағана базардан алған әйелдердің қара шұлығына асықпай отырып ойық салды. Әнеукүнгі қарақшылардан аумай қалғанын сезді. Қолына күрегін алып, апасының үйін бетке алды.

Подробности
Категория: Проза

Бақтыгүл Ауданова

Әңгіме

КВОТА

 Көк пакетті қатты қысып ұстаған Сәрсен қарт банктің есігінен шыға жан-жағына көз тастап, баласын іздей бастады. Көк қасқасы анау қатар тізілген көліктердің шетінде тұр екен, өзі де сірә, соның ішінде отырған болар. Сәрсен шал тура көлікке тартты. Жүрегі өрекпіп жан-жағына қарап қояды. Оңай деймісің, қолында бір пакет ақша. Бір миллионнан аса теңге. Көптен күткен квотасын алғаны жаңа.

Баласы күтіп-ақ отыр екен. Әкесі отырғаннан ескі жигули «гүж-ж» етіп бір-екі ышқынды да, жүріп кетті.

– Әке, ақшаны не істейміз? – деді жолай шыдамсыздана.

  1. Артта қалған азап (6- бөлім)
  2. Артта қалған азап (5- бөлім)
  3. Артта қалған азап (4- бөлім)
  4. Артта қалған азап (3- бөлім)