Жасыратыны жоқ, қазір «екінші әйел болғым келеді» дейтін қыздар өте көп. Алғашында түсінбейтінмін, «неге өздеріңді екінші сортқа жатқызасыңдар» деп, сөйтсем көп жағдайда екінші әйелдің көп жауапкершілігі жоқ болады екен, ері көп бала тап деп те мазаламайды екен. Есесіне, қымбат сыйлықтар көп сыйланады екен. Оған жан жағымдағы екінші әйел болып жүрген қыздардың өмірі куә.

Мен де тоқалдыққа қарсы едім. Бірақ қазір өмірде кейбір нәрселерді уақыттың сұранысына қарай өзгертуге болады деп санаймын. Мәселен қазір қоғамымызда жасы 27-28 ден асқан қыздар өте көп. Тұрмыс құрғысы келмейді емес, келеді тек шаңырақ көтерейік деп сенімді түрде айта алатындары жоқ. Менің де жасым биыл 31-ге келді. Тұрмысқа шыққым келеді. Әйтсе де тұрмысқа шыға қоярлықтай жігіт жоқ. Жасың 27-ден асқан соң тұрмысқа шықшы деп біреудің ұсыныс айта қоймайтынына көзің де жете бастайды екен. 

Бұл менің ұзақ жылдар бойы ішіме сақтаған құпиям. Бұл жайында ешкім білмейді. Бірақ соңғы кезде денсаулығым сыр беріп, осы құпияны жария етуім керек пе, әлде жоқ па деген сауалдар жанымды жегідей жеп жүр…

Жасым 58-ден асты. Алматы облысы, Қарасай ауданының тұрғынымын. Мамандығым — әйелдер дәрігері. Былтыр зейнеткерлікке шықтым. Кіндігімізден тараған бір ұл бар. Күйеуім ерте қайтыс болды. Менің барлық арман-мақсатым сол ұлды жеткізіп, ол баламнан ұрпақ өрбіту еді. Бірақ ұлымнан өзім армандаған үбірлі-шүбірлі немере сүйе алмадым.

Мен сіздерге алғаш рет хат жазып отырмын. «Сырласу» да көптеген қыз –келіншектер  тағдыры, басынан кешкендерін сыр қып айтып, көпшіліктен кеңес сұрап жатады.Фейсбукте біраз адамдар ақыл –кеңестерін айтып, тура жол сілтейді. Бәрін көріп, оқып жүремін.Маған да кеңес беріңдерші, жасы үлкен әпкелер.

Жасым 25- те.Тұрмыстамын.Тұрмыс құрғаныма 4- жыл болды.1- балам бар.Күйеуім жайлы айтатын болсам,күйеуімді бұрын қатты жақсы көретінмін.Қанша қол жұмсаса да кешіре беретінмін.Әлі күнге дейін қол жұмсап келеді.Түсінгенім бір қол көтерсе, сол әдет болып кетеді екен.Қояды деп үміттену бекер екен...

Құрметті оқырмандар, мен сіздерге бүгін өз басымдағы жайғдайымды айтып бергім келеді. Жасым 33-те, тұрмыстамын, бір ұл, бір қызым бар.

Түсінікті болу үшін бәрін басынан бастап баяндайын. Мен колледж бітіріп, Астана қаласына жұмыс іздеп келдім. 23-жасымда тұрмыс құрып, тұңғыш ұлымды дүниеге әкелдім. Жолдасыммен дəм-тұзымыз жараспай ажырастық. Тұрмысқа шықпай тұрып-ақ ол жігіттін арақ құмар екенін білетінмін.

Күйеуім қайтыс болған. 2 қызым бар. Бірақ екеуінің мінезі екі түрлі еді. Әсия-пысық,қайсар, сәнқой. Айман-көп сөйлемейтін, өз ісін тыңғылықты атқарып, көп еркелеуді де білмейді.

Мен 40-тан асқанда 2 қыз да тұрмысқа шықты. Әсия армандаған бай жігітін тапты. Айман да тұрмысқа шығып, Астанаға кетті.

Бар қызық, Әсиядан шықты. Күйеуі екеуі бизнес ашып, өз тірліктерін жасап жүрді. Бизнес күннен-күнге өркендеп, өсе берді. Екі бала да өсіп келеді. Бір күні Әсия бизнестеріне ақша жетпей жатқанын айтып жылады. Маған "үйіңді сатып, біздің қолымызға кел, кейін бәрі орнына келген соң қала ортасынан бір бөлмелі жаңа үй алып береміз" деп уәде берді. Ана болғасын, балаң бақытты болса екен дейсің. Мен келістім. Олар үйді сатып, бизнестерін жасап жүрді. Мен де жұмысымды істеп, бірге тұрып жаттым.