Бұл – Астанадан Алматыға іссапармен жиі келіп тұратын досымның айтқан әңгімесі.

Алғашында сенгім келмеген. Бірақ «нан ұрсын, Құран ұстайын» деген соң, сенбеске болмады. Былай деді, қысқасы:

«Өзің білесің, мен Алматыға жиі келіп тұрамын. Фирмаларға аудиторлық тексеріс жасаймыз. Бұл сондай бір тексерістен кейін болған оқиға», деп бастады досым әңгімесін.

 

Жасырып қайтем соңғы кездері қоғамда жиі айтылатын тоқал тақырыбы әбден қажытты. Әсіресе бұл тақырып талқыға түскенде еркектер қауымының жаны кіретінін жиі байқаймын.

Қонаққа барғанда болсын, әлеуметтік желіде болсын ер адамдар осы тақырыпты қызу қолдай кетеді. Осылайша бір бірінің қолтығына су бүркіп, жалпы қоғамның тоқал алуға деген оң көзқарасын қалыптастыруға тырысып жатқандай әсер етеді.

 

«Өзі тұратын пәтерді сатып жіберіп, сатып алған адамнан қайта жалға алған» 
 
Аға тұтынып, жақын араласатын таныс ағайым бар еді. Біраздан бері денсаулығы болмай жүрген. Инфаркт алып, ауруханаға түсіпті дегенді есітіп, жағдайын сұрамақ болып ауруханаға бардым. Ағайым қан-сөлсіз төсегінде жатыр екен.

 

Жаннамен ойда жоқта танысып, аяқ асты үйлендім. Оқиға былай болған.

Ауылда жақын араласып тұратын досымның інісі үйленді. Інісі Алматыда оқитын. Студент. Сүйген қызын алып келіп дүркіретіп той жасады. Қыздың бір топ подружкалары ере келген екен. Той үстінде билеп жүріп сол қыздардың бірімен таныстым.

 

Жас қыздар көрсе күйеуім елең ете қалатын болыпты. Бірақ үйленгенімізге көп бола қойған жоқ. Қазіргі уақытта отбасылық өмірімнің бірінші жылын бастан кешіп жатырмын. Асқар екеуіміз бір-бірімізге, мінезімізге енді-енді үйренісіп келе жатырмыз.

Жуырда өзімнің жүкті екенімді білдім. Бөбегіміз 5 апталық болып қалыпты. Токсикоздың кесірінен айтарлықтай арықтап кеттім. Тіпті, айнаға да қарағым келмейді.