Жылыжайда жұмыс істегеніме 30- жылдай уақыт болды.Қазіргі автоматтандырылған заманда  компьютер арқылы жылыжайдың ауа құрамын бақылап отыру.Бір қалыптан не түсіп кетпеу керек, не көтеріліп кетпеу керек.Қар,жаңбыр ,жел болса үнемі ауаны бақылауда ұстап отырмасаң болмайды.

    Өмірде тылсым күш бар деп ойлаймын. Оны жоқ деп ешкім дәлелдеген жоқ. Менің басымнан өткен бұл оқиға әлі бүгінгідей көз алдымда. Ол кезде жаңа отау құрған кезіміз. Қалаға келіп пәтер жалдадық. Төрт бөлмелі пәтерге екі жанұя қатар тұра бастадық.

 

Осы бір қара адаммен «дос» болғаныма он жылдың жүзі болды.

Күндіз аса көп көріне бермейді. Қасымда адам болса, анандай жерде тұрады. Жақындамайды. Көзімнің қиығымен көріп отырамын. Ал ешкім жоқ болса, қасыма кеп алады. Ал түнде... айту да қорқынышты. Көзім ілінсе болды, үстіме мініп отырып алады да, буындырады. Содан тынысым тарылып, жан - дәрмен жанталасып жатамын.

Бала кезден тәуіп, бақсы, құшынаш, көріпкел дегендерге сенбеймін. Бірақ түрлі себептермен 2-3 рет оларды да көріп шықтым. Сол хикаялардың қызықтысын жазайын дегем...

Бірде, Алматыға келген досым машинасының техпаспортын жоғалтып алды. Жер-көкте жоқ. Біздің үйді де мың рет ақтардық. Содан, әлгі досым қоярда-қоймай тәуіп іздей бастасын. Атакент тұсында бір жігіт ағасы кездесіп, "Пәленше деген жаңадан шыққан тәуіп бар. Есігін ашсаң болды, не үшін келгеніңді жырлап тұрып айтып береді", - десін.

Өзімізде түсінбей кейде, жұмбақ бір әлемнің құбылыстарына куә болып жатамыз. Сол сияқты, ақын Қуанышбек Мұқтай ағаның, өзі куә  болған жұмбағы көп дүиенің тылсым құбылыстары;

Жұмбағын шеше алмасам да, көп құбылыстар көзіме өңімде көрініп, ақыры оны Жаратқан Иемнің не үшін көрсеткеніне, талай-талай көзім жетіп келеді...