Артта қалған азап (4- бөлім)
- Подробности
- Категория: Проза
Бақтыгүл Ауданова
(Әңгіме)
– Алып кетті ме? Қораға бекер кірді. Одан да айдалаға қашу керек еді. Қойлар үркіп білдіріп қойды ғой.
Шынар жылап қалды. Оны бауырыма бастым.
– Аман болса келер,-дедім оны жұбатқансып.
– Қалай келеді? Ағам оны жақсы көретін еді, енді не істейміз?..
Мен бір қойды дырылдатып сүйреп келдім.
– Уақыт жоқ Шынар, пышақ алып кел. Таң атып келеді.
Шынар мал бауыздайтын үлкен пышақты алып шықты. Екеулеп сойып, амалдап тазалап алдық.
– Самаурынға от сала бер, балам,-деді кемпір маған сыбырлап. –Шынар екеуміз ішек-қарынды тазалап алайық.
Артта қалған азап (3- бөлім)
- Подробности
- Категория: Проза
Бақтыгүл Ауданова
(Әңгіме)
– Иә. Оларға Қазақстан көмек береді екен деп естідім. Бізге де сондай көмек беретін басшылық болса ғой.Сіздер бізге қарағанда бақыттысыздар ғой...
– Ол жәрдем қашан болады әлі белгісіз. Шықпаған жаннан бір үміт деп солай қарай бара жатырмыз.
Алдымызға үлкен табақпен ет келді. Үй иесі де, келіншегі де суып қалған етке бір, бізге бір қарайды. Мен де мына таршылық заманда бұларға бұлай масыл болғанымызға іштей қынжылдым. Бірақ екі үйдің балалары да ештеңеге қарамай еттен соғып жатыр.
– Гоу, гоу,-деп қояды бір-біріне балалар қолдарын мылтық етіп «пақ» деп. Түсіндім. Сиырларын атып кеткен. Соның еті болса керек. Бәлкім арам өліп қалған шығар. Мейлі, оған қарайтын заман емес. Адамдар шөптің тамырын талғажау етіп отырған заманда не де болса ет қой дедім де асай бердім.
Артта қалған азап (2- бөлім)
- Подробности
- Категория: Проза
Бақтыгүл Ауданова
(Әңгіме)
– Дұрыс, солай болсын. Бірақ, жылы орнымыздан қозғалуға әлі ертерек сияқты.
– Бізге қолайы Шымкенттің төңірегі шығар. Жазы ыстық, қысы жылы. Халқы да еңбекқор. Өзіміз сияқты мақта егеді. Шаруаға да жайлы. Қазақылығы басым.
– Мына дастархан сарғайып қалды. Ас қайырайық, келіндер табақтарды алсын. Ал, әулием деп қолын жайды молда Хаким ешкімді күтпестен.
Осылай біздің үйдегі жиын тып-тыныш отырған қазақ ауылына бүлік салды.
– Әке,-дедім әлі де терең ойдан арыла алмай отырған әкеме қарап. –Садық атаның көшейік дегені несі? Қазақстанда онсыз да тыныш болмай тұр ғой...
– Көпті көрген кісі ғой, әлденені сезген шығар. Шынына келсем көшу жайы менің де ойымда жүрген. Бірақ... шешетін сендер...
Көктем шыға салысымен ауылдың екі-үш азаматы шалдардың аманатын арқалап Қазақстанға кетті. Ел көруге, жер көруге. Мүмкіндігі болса бір ауыл түгел бір жерге барып қоныстансақ деген ой жоқ емес. Бұл шалдардың арманы. Әрине, бірін-бірі қимайды ғой.
Артта қалған азап (1- бөлім)
- Подробности
- Категория: Проза
Бақтыгүл Ауданова
(Әңгіме)
КСРО ыдырағаннан кейін бұрынғы одақтас республикалардың өз алдына «күн көріп» кетуі оңай болған жоқ. Бір жүйеге түскенге дейін біраз қиыншылықтарды бастан кешті. Тәуелсіздігінің алғашқы жылдарын ащылау бастаған елдердің бірі Тәжікстан болса, ондағы азаматтық соғыс көптеген адамды есінен тандырып, есеңгіретіп тастады.
Бүгінгі тақырыпта тәжік жерінде болған соғыстың куәсі болған қазақ азаматының бастан кешкен қиыншылықтары баяндалады.
Көшуімізге Желтоқсан көтерілісі себеп болды
Мен ол кезде әскерден жаңа келген жігіт едім. Әкем мен ағаларыма арқа сүйеп кеткенім сонша миыма оқу, жұмыс істеу деген нәрсе келмепті. Астымдағы көк тұлпарыма мініп алып қай жерде отырыс болса сол жерден табылатынмын. Өзі аз ғана қазақтың бәрі мені таниды десем өтірік емес еді.
Қай сұлу
- Подробности
- Категория: Проза
Бақтыгүл Ауданова
Әңгіме
Аудан орталығына шалғай жатқан осы ауылдың шын атын біреу білсе, біреу білмейді. Себебі мұны «екінші ферма» дейді. Ал, олай десең сұраған адамың «қай ферма, қай жерде» деп басыңды қатырады. Ал, «Сұлулар ауылы» десең бәрі біледі. Құм ішінде орналасқан бұл ауылдың бұлай аталуының басты себебі Нартай көкем.
Жасы алпысты алқымдап қалған Нартай көкені іздеп бару үшін жолға шықтым.
Страница 357 из 628
