Жасым 27- де.Жұмысқа  орналасқаныма  көп болған жоқ. Әріптес   бір жігітке көз қарасым өзгеріп, іштей ұната бастадым.Арадан екі айдай уақыт өткенде  жанұясы бар екенін білдім.Қанша өзіме тосқауыл қойған сайын,оны көргенде жүрегім бұлқынып, мен бармын дегендей соғуы жиілеп кетеді.Маған қарап сөйлесе,ұялғанымнан бетім алаулап шыға келеді.Көзіне тіке қарай алмаймын.Өйткені көз жанарымнан бәрін сезіп қоятындай қорқамын.Мен үшін жігіттің сұлтаны сияқты.Түсімде  көретін болдым.Жауапсыз махаббат екенін де білемін.

Фериде Аслан.
Жатпыз...
Таныспыз жай ғана.
Бөтенбіз...
Өткенді білер ай ғана.
Мені неге шақырдың,
өткенің едім ғой кешегі.

Жаным! –деген хат мессенджерге келіп түскенде шошып түстім.

    Қарасам танымайтын адамым екен.Желіге жаңадан  қосылғандардың ,солай жасайтындары бар.

 Екі ұлдың ортасында еркелеп өскен сіңілім Сәуле қазақы тәрбиені бойына сіңірген, мінезі салмақты, ретсіз жерге киліге бермейтін қыз болып өсті. Табиғат берген сұлулықтан да кенде емес. Мектепте де, университетте де оқуын жақсы оқыды.

Жас күнімде асыл анашым ақылын айтып, отыратын. Ол кезде,көп сөзге мән бермейтінбіз.