Подробности

Категория: Проза

Опубликовано: 06 июня 2018

Болған оқиға желісімен...

Ғани Әлихан

... Жұмысым Астанада болғандықтан ауылмен Астана арасына көп жүремін. Қыстың қақаған аязында көбінше пойызбен жүрсем, күн жылына машинаға ауысамын.Негізі машина жақсы .Тоқтағың келсе тоқтап, жүргің келсе жүріп, бара бересің.

Подробности

Категория: Проза

Опубликовано: 04 мая 2018

Роза Мұқанова

(Шолпанға)

Құштарлықтан арылғандай еді, пәндәуи тірліктен де айыққандай еді. Мынауысы қалай, жүрегінің түбін бойлап, жаны жылай ма..? Әлде жүрегі жанына бұйрық етпек пе? Ол бұйрыққа Ақан көнбек пе? Тағдырдың сән-салтанатына да, қиғаш тартып опық жегізген заһарына да көніп еді ғой. Жүрегінің дәл осы тұстағы беу-беулеген, жанының сыңсыған күйін тыңдағысы жоқ. Елегзіген көңілді елемеген болады. Тыңдап бір көрсе ... Сері Ақан тағы талпынбақ, талпынып көктегіні қармап бір көрмек.

Подробности

Категория: Проза

Опубликовано: 16 апреля 2018

Ибрагим Нұрпейіс Кенжеғалиұлы

Болған оқиға желісімен

  Ол заман сондай еді, бір құдықтан адам да, мал да су іше беретін. Ертеңгісін апамыз шай дайындап жүріп, сырттағы ер кісілердің шуылдаған дыбысын құлағы шалып қалды.

Подробности

Категория: Проза

Опубликовано: 13 апреля 2018

Әңгіме

Ерсін Ерғалиев

Кеңес Одағы тұсында Көкшетау қаласының қазіргі Абай және Горький көшелерінің қиылысында шайхана болатын. Ауылға деген сағынышты осы шайханаға келіп, шай, бауырсақ, қымыз ішумен басатынмын. Бірде дастарханға жайғасып, қымызға тапсырыс берген соң, жанымда отырған жігітке көз салсам, өзім құралпылас жігіт екен. Екеуміз тез тіл табыстық. Есімі Еркін екен. Қымызға мейірімізді қандыра отырып, жылқының бабаларымыз үшін әрі көлік, әрі азық, әрі сусын болғанын және оның бүгінгі күні де халқымыз үшін маңызын жоя қоймағанын, тіптен қымыздың туберкулез, обыр ауруларына да таптырмас ем екенін тілге тиек еттік. Еркін өзінің жылқы малын қатты құрметтегенімен, жылқы етін жемейтінін айтқанда құлағым елең ете қалды. Менің таңғала қарағанымды көрген Еркін әңгіме өзегін әрі қарай жалғастырып әкетті: