Проза

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 29 января 2019

Бақтыгүл Ауданова

(Хикаят)

Мәңгі құмда қалғандар

Қарашаның суық желі шөп біткеннің басын дірілдетіп тұрған. Күндегідейден ерте тұрған Садықбек киіз үйдің сықырлауық есігін ашып сыртқа беттеді. Күн әлі көтерілмепті. Күншығыс жақ жаңа ғана қызарып келеді. Күзгі суық денеді қариды. «Малды енді қораға қамау керек екен-ау» деп ойлады іштей Садықбек. Асанбай да тонып қалған шығар-ау. Үй артынан Асанбайдың жөтелген даусы шықты. Сәл күн суытса осы жөтелі ұстайды. Өкпесі кеткен болар. Қысымен күрк-күрк жөтелден өзбекі шапаны селкілдеп жүреді.

– Асанбай тонып қалған жоқсың ба? – деді Садықбек үй айналып.

– Ә, суық түсіп келеді. Қыс жақындады ғой.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 29 января 2019

Бақтыгүл Ауданова

(Хикаят)

Болашақсыз бала шақ

Садықбек үй жанында құмда ойнап жүрген үш баланың қасына барды. Кеше шешелері кеткенде «енді келмейді» деп жылап жүр еді, енді мүлде ұмытқандай үшеуі де құмды сызып ойнап жүр.

– Не істеп жатырсыңдар? – деп сұрады Садықбек оларға сәл қызықтап қарап тұрып.

– Жазу жазып жатырмыз, - деді үлкені Азат қолындағы таяқшамен жерді шимайлай түсіп.

– Қане, қандай әріп білесің, жазшы, – деді қызыға.

Азат борпылдақ құмның бетіне ұзын сызықша сызды да басына кішкентай дөңгелек салды.

– Бұл қандай әріп?

– А!

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 28 января 2019

Бақтыгүл Ауданова

(хикаят)

Садаған өрілген қамшысын қонышына қыстырып үйге кіргенде:

– Мамам енді келмейді, бізді тастап кетті-і-і.. – деп жылап отырған үшеуге көзі түсті. Жаңа ғана босанғалы кеткен қол астындағы қойшысының әйелінің еріп келген балалары. Үлкені Азат биыл бесінші сынып оқуы керек. Екіншісі қыз, Әйгерім, үшінші сыныпқа барса керек-ті. Кішісі Данияр да жеті жастан асып отыр.

Алғаш інісінің үйінде көргенде-ақ ұнатпап еді осы әйелді. Қойшыларға тамақ істеп, тезек илеп жүрген екен. Көп өтпей-ақ көш жердегі мұның шопанымен танысып, көңіл қосып, мұның отарына келіп алған. Сөзі сұйықтау, әрі бала-шағасы шұбырған әйелге іші жылымап еді. Бірақ, іштей аяп келісім берген. Екеуін қосып тынған. Өтірік қосып сөйлейтіні болмаса, іске тыңдырымды әйел екен.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 26 января 2019

Бақтыгүл Ауданова

Жазбай таныдым. Айсұлу. Сәл ғана әбіржігені болмаса, сол баяғыдай сұлу.

– Айсұлу! – дедім оны тоқтатпақ болып. Жан-жағына алақ-жұлақ қарады да бауырындағы баласын қыса түсіп жүрісін тездетті.
– Айсұлу!..
Ол кетіп барады. Тоқтар емес. Бейне бір ұрлық жасап қойған адамдай. Ізінен жүгіріп жетіп бардым да иығына қолымды салдым.
– Неге тоқтамайсың? Мені таныдың ба? Ол әлденеден қорыққан жанарымен маған ұзақ қарады.
– Танымадың ба? Мен...
– Таныдым, – деді ол. – Енді таныдым.

Подробности: Категория: Проза; Опубликовано: 24 января 2019

Бақтыгүл Ауданова

Әңгіме

Жұмысқа жаңадан кіріскені сол мұның келуін күтіп тұрғандай-ақ тексеру деген басып салды. Мұндайды, әрине көп ауыртпалық мұның мойнына түсері анық. Ұжымдағы ең кішісі де осы. Оның үстіне жаңадан келген.
– Әй, бала ананы әкел.
– Әй, бала мына құжатты тауып кел.
– Әй, бала, түскі тамақтың қамын жасаңдар...
«Қазақтың кішісі болғанша, күшігі бол» деп осындайда айтса керек-ті. Бірақ, оған өкпелеп жатқан бұл жоқ. Қалай қарай бұйрық түссе, солай қарай зырлай жөнеледі. Басшылықтың көңілінен шығуы керек қой.