Ақмарал Кемелхан
 
"Менің жанымда болсаң, ештеңеден қорықпа да, қысылма!"
 
Еңгезердей бойы мен екі иығына екі кісі мінгендей тұлғасына қараймын да, бұл сөзіне шек келтірмеймін. Өзім де ұсақ адам емеспін. Кәсібім де ерлерге тән. Өз өміріме өзім толық жауап бере алатын қауқарым бар, тісті, тілді қызбын. Ер адамның алдында иілуді білмеуші ем. Оның жанында бой жеткенімді, қыз баласы екенімді сезіндім. 

Бақтыгүл Ауданова

(әңгіме)

 Қар жапалақтап жауып тұр. Жатақханадағы жаңа жылдық би кеші қайнап жатыр. Шетелдің ырың-жырың әуеніне қосылған жастардың жарқын үні сырттағы тып-тыныш әлемнің әлек-шәлегін шығарғысы келетіндей.

Осы айқай-шудың ішінде ол ғана көңілсіз. Онымен танысқаннан бергі көтеріңкі көңіл-күйі дәл бүгін, жаңа жыл қарсаңында түспей-ақ қойса қайтер еді. Бірінші қабаттағы қызықты кеш еліктіріп-ақ тұр, бірақ, аяғы құрғыр тартар емес. Бірге тұратын құрбыларынан да қалып қойған. Би кешіне келіп алып кетер деп ойлаған. Келмеді.

Бақтыгүл Ауданова

(Новелла)

Сен менен кеткелі бері де төрт жылдың жүзі болыпты. Саған «әне барамын, міне барамын» деп жүріп-ақ көп күнімді өткізіп алыппын-ау.

Естіген де шығарсын үйлендім.

Бірақ, тәтті тұра алмадық. Кінәні сенен көруші ем. Өзім онбаған екенмін. Көзім жеттті. Саған келдім.

Сені көргенімде есімнен танып қала жаздадым. Рас, сенбедім. Тек маған қараған сұлықсыз жанарың ғана ыстық көрінді.

 
Гүнай Текин
Аудармамды Адиат Ердəулетке арнадым
"Бақыт дегеніміз - болмысыңдағы бар мөлдірлікпен өмірге хəм адамға жылы күлімдей білу"
Назым Хикмет Ран.
 
Осы менің күлімдеу туралы алғаш ойланған кезім  қай кезде еді?  Күлімдеуді ұмытқан адам күлімдеу туралы қалай ойлансын!  Іштей көңілді бір самарқау салқындыққа үйретіп алған соң күлімдеу де ұмытылады.  Ұмыт болған нəрсе жайлы ойлануға құлық   қашан туып еді?!

 Бақтыгүл Ауданова

Ауылға бардым. Күні ертең «баяғыда» деп бала күнімізді еске алып отыратын достарыммен кездестім. Арамызда асып кеткен ешкім жоқ. Әйтеуір бәрі бір-бір кәсіпті иеленіп, майда тірлікпен айналысып жүргендер. Ештеңе істемейтін Төлеубектің өзі «таза ауаның директорымын» деп қалжыңдай көкірек қағады. 

Мені де алдымен сол Төлеубек іздей келді. Содан кейін бәріміз бас қостық.
– Лира Қоныс дегеннің «Ауыл кеші» деген әңгімесін оқыдың ба? –деді Төлеубек. 
– Жақында жарық көрді ме?