Арма, адақты оқырман қауым! "Сырласу" қыздар клубына келген əрбір хаттарды  үзбей оқып тұрамын. Менің де келін болғаныма көп уақыт болмады. Бір үйдің жалғызына жар болып,  Аллаға тəубə , етегіме бергендерін өмірге əкеліп жатырмын.   Ел қатарлы оқу бітіргем. Кішкентайларыма енем бас-көз болар деген оймен ,мамандығым бойынша жұмысқа тұрған едім..

Алла басқа салған соң пенденің көмбеске амалы жоқ. Сондай пенденің бірі менмін. Мұндай шарасыздыққа кез болғалы да тоғыз жылдың жүзі болыпты. Отбасылымын. Әйелім мен он жасар ұлым бар. Ең жақын қамқоршыларым да солар. Туысым жоқ емес. Анам, екі апайым мен бауырым бар. Бірақ «анадан алтау болсаң да отаныңа жалғызсың» дегендей, төртеуміз бір анадан туғанмен әрқайсысымыздың өз отбасымыз, өз тіршілігіміз бар. Анам ауылда, бауырымның қолында.

Әркімнің бір уайымы бар дегендей,жасым он тоғызда.Ерте тұрмысқа шықтым.Басында сүйіп қосылғандай едік. Енді арадан алты ай өтпей суып бара жатқан сияқтымыз. Дене сымбатым да,кескін келбетім де ешкімнен кем емес. Ыстық –суығымыз тез –ақ басылып қалды. Күйеуім үйленгендігін жұрттан жасырғысы келеді. Үйден шыққан сəтте-ақ қолындағы неке жүзігін шешіп тастайды.  Қанша рет байқадым. Мені ертіп достарымен кездесуге барғысы келмейді.

Саламатпысыңдар, айналайын,  қарғаларым!

Адамда ақыл болмаса, мың айтқанмен өз жолын өзі табам демесе, таба  алмайды екен. Өзім талай жыл теміржол саласында жұмыс істеген апаларыңмын. Құдайға шүкір, үш қыз бір тентектеу ұлым бар.  Өзі марқұм ата-енемнің қолында өскен еді.  Бетіне ешкім келмеді. Бір дегені, екі болмай есер болып кетті. Міне, сол тентегімнің жайы алаңдатады.

Сәлеметсіз бе”Сырласу” !

Мен сіздерге бір жай туралы айтқым келеді. Қазір қалада колледжде оқудамын. Әпкеммен және жездеммен тұрамын. Олардың екі тамаша балалары бар. Осы уақытқа дейін бәрі керемет болатын. Бірақ, кеше түнде әпкем екі баласын алып құрбысының үйіне қонуға кеткен. Түнде ұйықтап жатқанда біреу қасыма жатып, белімнен құшақтағанын сезіп, ұйқысырап, жиенім шығар дей ойлап жата бердім.