Менің де тағдырым алып қашқан қыздардың жайынан асып бара жатқан өзгешелігі жоқ. Сүймедім. Танымадым. Күйеуімнің болмысы - ынжық. Жұрттың ықылауынсыз өмір сүре алмайды. Өзі ештеңе ойланбайды. Өзіне не керек екенін ойланбайды да. Мені жеңгелері мақтауымен жар қылды. Ол үшін біреу ойланып, біреу шешім қабылдағанға үйренген.

Гүнай Текин
  
Ойсыз адамдардан қорқамын. 
 
  Ардың құнын ұқпайтындар, жанардан жалқы қалып жас сықпайтындар үшін арланам.  Бақай есеп үшін біреудің өмірінің тас-талқанын шығаруға ұялмайтындарды ұға алмаймын. Біреудің көз жасынан бақыт құрала ма? Құралса да, оның баяны бола ма? Болмайды. Менің жыл өткен сайын құрбыларым азайып барғанының мəні - өз бақытын біреудің қайғысынан құруға талпынатын жандардан мен бірден  достықты шорт кесем.  

Гүнай Текин

Кешір, күнім! Мен үйлендім. Сені жар ете алмаймын, осыны сен де ұғын

(Сердардың хаты)

Сердар!

Ақымақсың ғой...

Зейнеб Расулқызының көңіл күнделігінен
Жалғасы...
Адам жаны -  бұбұл сияқты.  Содан болар, төрт қабырғаның арасында  қамалғым келмегені. Көрмесем де, жер жүзін түгел аралап шықтым. Ел қатарлы білім алдым. Кəсіп таптым. Өзімді тағдырмен күресте жеңілмедім деп санаймын. 

Еркектерге әйел омырауы неге және несімен ұнайды?

Міне, сіздерге сұрақ... Жауап бере аласыздар ма?

Бұл сұрақ менің санамда сонау мектеп кезінен бері бар. Ең алғаш рет 9-сыныпта кабинетімізге жаңа мұғалима апайымыз келіп кіргенде біздің ұл балалар одан көз айыра алмай қалған болатын. Әншейінде алысып-жұлысып, басқа мұғалімдерді тыңдамайтын ұлдар сол мұғалима кіргенде тілден айырылатын еді.