Түні бойы көз ілмей компанияның есебін жасаған Жадыра таң ата құжаттарының арасында көзі ілініп кетіпті.

Таң атты деп белгі бергендей шырылдай жөнелген оятқыштың үнінен шошып оянған қыз аузынан аққан суын сүрте, айналасында шашылып жатқан құжаттарды жинай бастады. Ұйқысы дұрыс болмағаннан басы солқылдап ауырып тұрса да, орнынан әрең тұрып, жуынатын бөлмеге кіріп, мұздай суға бетін жуды. Айнадағы бейнесіне қарап терең күрсінді:

 

Ішерге ас суы болмаса да бетіне жағар бес тонна бояуы бар Мөлдір қызын еш ойлаған емес. Тіпті мектепке де берген жоқ. Өйткені тұрақты тұрар мекені болған жоқ. Алайда қызын тастап кетуге де қимайды.
Уақыт өте келе Лаура өте сұлу болып бой жетті. Ешқандай да әкесінің жоқ екенін, анасының қандай кәсіп пен айналысатынын түсінген бойжеткен әр түнді қорқыныш пен өткізетін.

 

Анашым, жетер енді. Мені бұлай азаптамаңыз. Қашанға дейін сол әйелдің айдауына көнуіміз керек?
- Уәде беремін. Осымен бәрі бітеді. Мен енді Мөлдір мен Лаураның атын аузыма да алмаймын. Бар бәле осымен кетсін. Сұрағанын берейік.
- Анашым...

 

Бәріне де үнсіз төзді. Анасының сөзінен аса алмаған үш жігіт жеңгелерінің ісіне әрең шыдап жүрді. Кейде ашу үстінде дауыс көтеріп қалатын кездері де болды.

Сол кезде қорқып тұрған Лаура менен анасының жаутаңдап тұрған көздеріне қарап ашуын тізгіндеп қалатын.

 

Әсия апа жастайынан төрт бала мен жесір қалып, оларды ешкімнен кем етпей елге сөз болмай өсіріп бағып қақты. Енді міне ұлдарының рахатын көрер кезде тұңғыш ұлы Ғазиз үйленіп қызды болған шағында жол апатынан көз жұмып, келіні Мөлдір жесір қалды.
 
Мөлдірдің жан күйзелісін Әсиядан артық ешкім түсіне қоймас сірә. Мөлдір жылағанда жұбаныш, құлағанда қуаныш, болып үнемі жанын табылатын да Әсия еді.