Фариза Амангелдіқызы

Ғайша мына жағдайдан соң, анасының үйіне баруға бел буды. Анасының көңілін тауып, кешірімін алып, бата беріңіз демекші. Базар жаққа барып қайтамын деп шыққан ол, қақпадан шыға бере, көшеде отырған көрші кемпірлердің әңгімесін құлағы шалып қалды.

 

Фариза Амангелдіқызы

Бүгін колледж стадионында футболдан жарыс болады. Арасында Ақболат та бар. Ақболаттың командасына жанкүйер болу үшін Ғайша асығып жатыр. Соңғы сабақтан сұранайын десе, онсыз да ұлдарды футболға басшылық алып кеткен.

 

- Қайда барамыз? Тыныштық па?
- Тыныш... – деп саусағымен белгі берген жігіт қыздың самайындағы шашын сипалай, көзіне тіке қарады:

 

Күздің салқын кеші. Таудан ескен жел денеңді қарып, өн бойыңды мұздатып жіберердей. Бүгін оқуынан кеш шыққан Әсемай асыға аялдамаға қарай жүгіруде. Елмен бірге жанталаса автобусқа әрең мінген қыз екі аяқтап тұру мүмкін емес көпшіліктің арасында әрең сыйысып тұр.

Хикая 

Түн. Қараңғылық өз билігін алып, айналасын құрсауына алғалы да біраз уақыт болды. Кешкі аласапыранда аяқталып, елдің бәрі үйлеріне кіріп, тыныштық орнағандай.
Тек әр жерден шыққан шәуілдеген иттің дауысы болмаса, ауыл жым-жырт. Осындай үнсіздік арасынан аяғы алысы жылдам ер адам мен артынан әрең еріп келе жатқан әйел кісі көрінеді. Дәл сол сәтті байқап қалғандай ауылдың әккі иттері де бірін-бірі қоштап үре кеткені...