Жұрттың бəрі атымды ұмытқалы қашан?! Ашуым келеді. Неге мен? Адамға ыңғайсыз. Көрген адамдардың бəрі бір түрлі қабылдайды.  Кішкентай бала біткен мені көрсе, сықылықтап күледі. Жігіттер де  мені көрсе, теріс қарап күледі. Əйтеуір, күледі. Қыз баласы болған соң мұртымның болғандығын қабылдай алмайтын сияқты. Мазақ болудан шаршадым. Ер жігіттердің мұртындай қалың мұртым бар. Мектеп кезінде, яғни он бірінші сыныпқа дейін  мұртым аса қатты білінбеуші еді.

    Сіздердің сайттарыңызда талай тағдырды оқып,мен де өзім жайлы айтып бергім келді. Мен жіберген қатені қыздарымыз қайталамасын.Мүмкін біреуге сабақ болар .Сәл нәрсеге өкпе артып, отбасын бұзып,кейін өкініп жүрмесін деген оймен жазып отырмын.

   Жалықтым... Іштен тынып күн кешуден, бəрі жақсы деп бақытты түр жасаудан.  Бір рет қисайған жүк түзелуі екі талай екен. Екінші рет тұрмыс құрғаныма көп болмады. Бірінші күйеуіммен тату-тəтті өмір сүріп жүрген уағымда, арамыз  бір  айда бір-бірімізді қызғанамыз деп суыды.

Жауыздық - жүректің қарайып, адамдықтан безуі. Абысыным тағдыр дегенді түсінер емес. Түсінгісі де келмейді. Мен -жесір əйелмін. Жолдасымды Ауғанстанға əскерге алып кеткен, сонау сексен жетінің наурызында. Жасым небəрі жиырма екіде басыма  қара орамал  салынды. Өлгім келді. Өмірдің мəні жоқ сияқты көрінді. Сол аралықта мені өмірге қайтарған  нəрсе - құрсағымда жаңа біткен тіршілік иесі-тін. Сол қызым екеуміз  жолдасымның ошағын сөндірмедік.

30 жылдыққа барамын деп, бір қателікке ұрындым. Өзімнің мектептегі жылдарым  нағашы атамның ауылы- Тарбағатайда өтті. Мектеп бітірген соң ,Алматыдағы МедАкадемия-ға оқуға  түстім. Сол оқуды оқып жүргенім де, бір жігітпен танысып,сөзіміз жарасып отбасын құрдым. Екі қыз сыйладым. Жиырма төрт жыл жолдасыммен бірге тұрдық. Екі жыл бұрын ,жолдасым басқа біреумен көзіме шөп салып, шаңырағымыз ойран болды. Ажырасып кеттік.Күйеуімді кешіре алмадым.Содан соң ешбір еркек маңыма жуымап еді.Еркек біткенге сенімсіздікпен қарайтын болғанмын.

Адам азды ма? Заман азды ма? Анығы жалғыз жаратқанға аян. Біз білмейміз.  Ауылда тұрған соң көп нəрсеге қаладағыдай  көз жұма алмайтынымыз тағы бар.

Аядай ғана ауылда тұрған соң ауылымыздағы бар адамның жайы белгілі. Жақында ауылымызға көшіп келген көршіміздің əрекетін, санамызға сидыра алмай жүрміз. Өзі елуден асқан əйел, жап-жас жігітке сүлікше жабысқанына не десе болады? Жабысқан жігіті жетім қалған ағайынымыздың баласы еді. Ата-анасынан төрт бөлмелі үй мен дүкен қалған болатын. Оңай жерде жатқан дүние үшін,жас баланың санасын улады.